Juli
Origami
De bloemetjes van de papierbloem knisperen wanneer je ze aanraakt.
Wanneer ze nog in de knop zitten, zijn het ingewikkelde vouwwerkjes.
Net origami......
Uit de knop
Wanneer hij net ontloken is ziet deze zonnehoed (Echinacea) er heel grappig uit.
Wanneer hij helemaal is uitgevouwen, wordt hij gewoon rose.
Voor zover je bij een zonnehoed van "gewoon" kunt spreken.
Deze plant is een echte powerhouse in je border (zij het met enig diva-gedrag) en zeer aantrekkelijk voor insecten.
Latino
Deze plant komt uit Zuid Amerika. Nou ja, niet deze plant, maar wel de soort.
Dit is de inca-lelie (Alstroemeria). Hij staat in mijn zonnige border en is totaal onverwoestbaar. Onbegrijpelijk dat de meesten hem alleen van de bloemenwinkel kennen.
Hoewel het geen lelie is en niets met de Inca van doen heeft (waar hebben we dat eerder gehoord?) is hij voor mij onmisbaar.
Double Dutch
Zoals ik al eerder schreef, duiken er overal in mijn tuin lelies op.
Er lijken er geen twee op elkaar omdat ze onderling kruisen en zich uitzaaien.
Dit exemplaar is dubbel, iets wat ik nog niet eerder zag.
En de kleur, die is ronduit fantastisch.
Als ik een veredelaar van bloemen was, dan wist ik het wel.......
Hangende kopjes
Ik ben een groot fan van lelies en zij vinden mij ook wel aardig, denk ik.
Ze duiken inmiddels overal op in mijn tuin, in allerlei vormen en maten.
Ik hou van ze, allemaal. Maar mijn favoriet (met kleine voorsprong) is de Turkse lelie.
Met zijn hangende kopjes en prachtige spikkels: hoe kun je daar nou niet dol op zijn?
Ongenode gast
Achter in de tuin duiken nog drie ongenode gasten op: aardappelplanten.
Hoe dan? Wat gebeurt er toch allemaal? Of word ik gewoon een beetje gek?
Trommelstokjes
Ach wat, ik gooi er gewoon weer twee sieruitjes tegenaan: moeslook (links) en trommelstokjes (rechts).
Feitelijk is moeslook geen sier- maar een nuttige ui, want de broedbolletjes zijn eetbaar. In een salade bijvoorbeeld. Maar dan moet je ze wel in grotere getale kweken dan ik doe.
Ik vind ze gewoon grappig, die donkere knopjes met ieniemini bloemetjes erboven.
Jan op de preekstoel
Krijg nou wat!
Ergens in een pot met lobelia's duikt ineens een Arisaema flavum (Jan op de preekstoel) op.
Waar komt die nou ineens vandaan?
Streepjescode
Deze kriebelbeesjes hebben maar één ding met elkaar gemeen.
Ze hebben allemaal een pyama aan......
Met dank aan @Ingvros.
Op zijn mooist
Een hortensia in bloei is balsam voor pijnlijke ogen.
Of de oorzaak ervan, volgens tuinkabouters die van meer subtiel houden.
Ik vind ze mooi en vrolijk en ze doen het goed in mijn tuinen. Dat kan je van lang niet alle planten zeggen.
Maar eerlijk is eerlijk. Ik vind deze bloemen op hun mooist wanneer ze nog nét niet in bloei staan. Die kleurtjes!
To lelie or not to lelie
Kijk, je lijkt op een lelie of je bént er één.
Zeg mij eens, welke van de twee is de echte?
Eng ding
Dit enge gevaarte staat in mijn moestuin.
Zonder bloem is hij bijna een meter hoog.
Soms zie ik hem jaren niet. Soms maakt hij alleen maar een blad aan, verder niets.
Soms bloeit hij wel, bij voorkeur wanneer ik op vakantie ben.
Al met al heb ik hem tot voor kort nog nooit in bloei gezien, terwijl ik hem al een jaar of acht heb.
De bloem blijkt enorm: zo'n 25 centimeter.
Hij is prachtig, maar ik vind hem wel een beetje eng.....
Vuurwerk
Kniphofia is een ideale plant in tijden van klimaatverandering.
Van juli tot en met november stuurt hij met grote regelmaat zijn vuurpijl-achtige bloemen de lucht in.
En hij hoeft er niets voor terug. Hij kan heel goed tegen droogte en veel zon.
Eigenlijk is hij pas echt gelukkig als hij verwaarloosd wordt.
Waren ze allemaal maar zo.......
Het werd eens tijd
Eindelijk bloeien ze dan. Halleluja!
Ik moest er jaren op wachten, maar de stermaagdenpalm (Amsonia) heeft zich eindelijk verwaardigd er enkele bloemen uit te persen.
Hetzelfde geldt voor de Deinanthe bifida (valse hortensia, omdat het blad er inderdaad veel op lijkt).
Spoken zien
Sommige insecten zijn heel mooi, maar wel een beetje spookachtig.
Neem de Sneeuwwitte Vedermot (links) en de Witte Tijger (rechts).
Ik vind ze prachtig. Aaibaar zelfs.....
Met dank aan @Ingvros
Juni
Voorbeeldig
Kijk jongens, papa doet het nog één keer voor!
Levensgevaarlijk
Als er ergens geoogst kan worden, dan zal ik het niet laten.
In de berm van de provinciale weg stonden de Salvia pratense zaden rijp te wezen.....
Ridderspoor
Ik vind riddersporen prachtig, al zijn ze wel wat lastig in het onderhoud.
Ik ben gek op de bijna electrisch blauwe kleur van de bloemen, die soms ook nog een beetje paars rond het hartje zijn.
Je kunt je voorstellen dat ik, toen de versie van dit jaar zijn bloemen opende, nogal teleurgesteld was. Deze verwassen, soort-van-roze kleur: het is niet echt mijn ding.
Maar ja, hij staat er nou eenmaal en goedkoop was hij niet. Dus mag hij blijven......
Favoriet bij man en slak
Dahlia's zijn de grote favoriet van zowel mijn liefste (hoe groter, hoe mooier) als de slakken in de tuin. De laatste hebben gelukkig meer interesse in het blad dan in de bloemen.......
Bescheiden
Bij het woord "vlinder" denk je aan sterallures. Sommige soorten zijn de glamourpoezen van de insectenwereld. Veel uitbundiger wordt het niet. Maar er zijn ook soorten van een veel bescheidener schoonheid. Ze zijn niet groot, vallen niet op (wat handig is als je niet opgegeten wil worden) maar zijn niettemin heel mooi. Het enige wat je hoeft te doen is ze van heel dichtbij bekijken, en je zult versteld staan!
Met dank aan @Ingvros, die deze mooie foto's voor me maakte.
Mooie combi!
Bij de hieronder genoemde sierui steekt het blad van deze Heuchera prachtig af!
Mooi rood
Dat ik een voorkeur heb voor sieruien, is inmiddels redelijk bekend.
Eén van mijn favorieten is deze prachtige, bordeauxrood-met-auberginepaarse Allium Atropurpureum.
Hij bloeit dit jaar voor het eerst en, jippie, hij maakt nog zaden ook!
Karrevrachten
Ik ben nog steeds niet helemaal goed ter been, dus tuinieren is een uitdaging.
Feitelijk kom ik mijn borders niet in, dus dat is een wildernis.
Daarom heb ik langs de randen van de borders bakken vol vrolijke eenjarigen gezet.
Ik moest er drie tuincentra voor plunderen, maar dan heb ik wel een plek waar ik lekker kan bijkomen van de volgende operatie, die medio juli zal plaatsvinden.
Hoezo, dan?
Soms zet de naam van een plant je totaal op het verkeerde been.
Wat denk je van de Spaanse Margriet, die niet uit Spanje komt maar uit Zuid-Afrika, en bovendien helemaal geen margriet is. Of zelfs maar familie ervan!
Toch zijn het fijne planten, feitelijk halfstruikjes, die in een zachte en niet te natte winter tegenwoordig prima overleven.
Ze komen in een regenboog aan kleuren en er zijn zelfs gevulde variëteiten. Eigenlijk ben ik daarop tegen, want insecten kunnen dan niet bij de nectar komen. Maar als je toch al bloembakken vol hebt, moet ééntje toch kunnen.......
Lyrisch
Ik kan helemaal lyrisch worden wanneer planten én mooigekleurde bloemen én heel bijzonder blad te bieden hebben. Zoals deze begonia, die ik zo mooi vind dat ik hem waarschijnlijk in de winter naar binnen haal. Helemaal tegen mijn principes in, maar schoonheid breekt wetten.......
Vreemde insecten met nog vreemdere namen
Hoe krijgen insecten een naam? Het is me een raadsel. Hier een selectie van kriebelbeesjes met namen waar ik geen chocola van kan maken. Zo heeft de blauwooggrasmot geen blauwe ogen, houdt de bessenvlinder niet van bessen en blijkt de Appeltak een vlinder en niet een boom te zijn. En dan is er nog de bijenwolf.......
Met dank aan @Ingvros, die deze mooie foto's voor me maakte.
Vliegend koper
Terwijl ik de zojuist aangeschafte éénjarigen in potten plant, zoemt er een wolk van mooie, koperkleurige kevers om mijn hoofd.
Het is de rozenkever. Geen idee wat hij in mijn tuin doet, want rozen staan daar niet.
Niettemin wordt ik er heel blij van, want ik vind ze werkelijk adembenemend prachtig!
Pluizigheid
In onze buurt haalt de gemeente de nesten van ganzen leeg.
Begrijpelijk, want het worden er inmiddels behoorlijk veel.
Gelukkig hebben ze één nest over het hoofd gezien. Want zeg nou eerlijk: wie is er nou bestand tegen zoveel pluizigheid?
Ik niet.........
Vlijtig en zoet
Vlijtige Liesjes zijn een constante factor in mijn tuin, omdat ze het zo goed doen op plekken waar weinig zon komt.
Bovendien weten ze donkere plekjes op te fleuren met hun ófwel lichtevende of juist glazuurkrakend zoete kleurtjes.
Love it!
Geslakt!
Er wordt op het moestuincomplex volop geklaagd over roofzuchtige slakken.
Als het zelfs het nieuws haalt, mag je inderdaad spreken van een slakkenplaag van formaat.
Des te opvallender dat het in mijn tuinen dit jaar wel meevalt.
Overigens denk ik niet dat er iemand enig probleem heeft met dit exemplaar!
Hotlips
Het is volkomen duidelijk waarom deze salvia "Hotlips" wordt genoemd!
Hard werken
Deze hommel werkt hard aan het bestuiven van de zwarte framboos (Rubus occidentalis).
Daar wordt je toch blij van!
Oortjes
Als er maar één zonplekje beschikbaar is, staan bij BettyLoes de oortjes wél dezelfde kant op.
Wat goed uitkomt, want dan kunnen de duiven rustig in bad......
Lekker badderen!
Waarom zou je alleen in bad gaan als je er ook gezellig samen in kunt?
Een tuin vol
Campanula porschkyanskiana. Het is een hele mond vol. En een hele tuin vol.
Dit op het oog zo tere plantje neemt zo langzamerhand mijn halve schaduwborder over. En de brandgang. En de rest van de wijk.
Sinds dit voorjaar staat hij dus ook in het voorportaal.......
Reusachtig
Volgens mijn zus is dit een stadsreus.
Hij is inderdaad reusachtig en hij woont in de stad, dus dat kan kloppen.
Ze zegt ook dat hij heel algemeen is, maar dat kan ik niet bevestigen. Behalve deze ene keer heb ik hem niet meer gezien.......
Hangplek
Dit is de hangplek van onze lokale ganzenpopulatie.
Verschillende soorten komen hier gezellig samen om lekker leeg te lopen.
Als gevolg daarvan is het regelmatig laveren tussen achterblijfselen door.
Het is vandaag rustig. Meestal zijn het er véél meer!
Mirakel
Deze hortensia is een mirakel. Hij is bijna 20 jaar oud, maar dat is niet wat hem wonderlijk maakt.
De struik verschiet gedurende het hele seizoen van kleur. Het pas ontloken blad is diep, donker, chocoladebruin en verkleurt langzaam (via rood) naar groen.
De bloemen doen het eigenlijk net andersom, die beginnen groen, krijgen dan een rose randje en eindigen knalrose.
De plant staat ook nog helemaal op de verkeerde plek: in de felle zon (houdt hij niet van) en in gortdroge grond (gaat hij dood van).
En toch doet hij het helemaal geweldig!
Het kan verkeren.......
Landingsbaan
Klein, en bijna fijn, dat kun je zeggen van deze geranium.
Wat wij een mooi streeppatroon vinden, is in feite een landingsbaan voor insecten. Die weten hem/haar dan ook goed te vinden.
Het is een hybride vorm van verschillende wilde soorten die nu mijn moestuin plaatselijk overneemt. Ziet er beter uit dan onkruid, en dat komt goed uit want in mijn huidige toestand is het onderhoud ervan deze zomer lastig (zo niet onmogelijk).
Mei
Watskeburt?
Bij thuiskomst uit Zierikzee valt mijn mond open: wat is er in 's hemelsnaam met mijn pioenrozen gebeurd?
Verrassing!
Pinksterweekend én mijn verjaardag vallen dit jaar samen. Blij verrast pakte ik mijn tas wanneer mijn liefste vertelt over het hotel dat hij had geboekt. Maar waar dan?
Als "opwarmertje" rijden we door de Hoekse Waard en ontdekken het gezellige centrum van Oud Beijerland. Het zonnige weer maakt het extra feestelijk, en in die stemming gaat de reis verder richting Zeeland. De borden wijzen steeds nadrukkelijker naar onze eindbesteming: Zierikzee!
Aan de Oude Haven vinden we snel Hotel Mondragon. De naamgever is Cristóbal de Mondragon die, in opdracht van Filips II van Spanje, de stad belegerde. Boven de receptie hangt een portret, de schilder heeft hem (grapje?) nog een blauw oog bezorgd.
Tot het diner kijken we nog wat rond en het weerzien voelt meteen goed.
Ondertussen: Om te zien wat de minibar in de kamer te bieden heeft, trekt Sweetheart de deur open en schrikt zich rot. Daar blijkt een pinguin te wonen. Uit medelijden mag hij één nachtje tussen de kinderen in de hangmat slapen.
Op een mooie pinksterdag
Op 1e Pinksterdag is het eerste genieten van het ontbijtuffet. Achter de hoge ramen kunnen we goed zien hoe de eerste wielertoeristen zich handig langs de kerkgangers wurmen.
Zierikzee blijft ons bekoren. De kromgetrokken gevels, verscholen pleintjes en de gemoedelijke sfeer op de rerrasjes rond de markt. Jammer genoeg moeten we nog veel met de rolstoel doen, het herstel duurt veel langer dan verwacht.
Na de lunch brengen we nog een uurtje door in de buurt van de haven, molen en historische poort. De grote gouden windvaan, hoog bovenop de markante toren van het stadhuis, ziet de bui al hangen. Vóór het weer gaat omslaan, rukken we ons los van deze fijne plek en zetten we koers naar onze thuishaven.
Het was een monumentaal weekend, inclusief Bonus én Bolus!
Pioenroos
Ik ben bijna jarig, dus ik doe mezelf een bosjes (of twee) pioenrozen cadeau. De struiken die ik in mijn moestuin heb staan willen niet bloeien, dus ik ben aangewezen op de supermarkt. In de winkel zitten ze nog stijf in de knop, maar krap een uur later valt mijn mond open van verbazing. Dit zijn serieus reusachtige bloemen! Wat is hier gebeurd?
Radicaal anders
Alliums bloeien meestal in bolle vormen. Of halve bollen. Meestal zijn ze blauw, hoewel witte, rose of gele soorten ook voorkomen.
Deze twee zijn radicaal anders. De Nectarospermum bloeit met een waterval van klokjes. Een beetje als vuurwerk. De variëteit "Mohawk" heeft, als hij eenmaal bloeit, een forse kuif in fraai bordeaurood. Maar zover is het nog niet, maar in deze vorm vind ik hem eigenlijk nóg leuker!
Bruin
Bruin in bloemen kom je niet zo vaak tegen. Het beste voorbeeld is de aucuba, die bloeit met lieflijke, melkchocoladekleurige bloemetjes. Maar ja, die is een maand of drie geleden al uitgebloeid.
In de Iris-familie tref je ook weleens deze kleur aan, zoals in deze Iris hollandica.
Het is jammer dat de Iris zo kort bloeit, want ik vind de vorm van deze bloemen helemaal waanzinnig!
In de verdrukking
De azalea in mijn tuin verdient een medaille!
Eigenlijk is het een wonder dat hij het overleeft: hij staat in de verkeerde grond en op de verkeerde plek.
Toch trakteert hij me sinds vorig jaar op grote, knalrose bloemen. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een azalea gezien met bloemen die bijna zo groot zijn als de palm van mijn hand en die je op dit schaduwplekje tegemoet knallen!
Kwaliteit versus kwantiteit
De tuinhibiscus is het soort struik dat alleen maar interessant is in de tijd dat hij bloeit. De overige elf maanden van het jaar staat hij er maar saai bij.
Dus gebruik ik hem als klimrek voor een tweetal clematissen. Het zijn twee heel verschillende soorten: de één geeft een paar mooie grote, subtiel gekleurde bloemen. De ander is een onstuitbare groeier die me de hele zomer en herfst door trakteert op heldergele belletjes (hier nog in de knop.
Kwaliteit of kwantiteit? Ik kan niet kiezen, en waarom zou ik ook.....
Zelfstudie
Poes Loes is een groot voorstander van zelfontwikkeling.
Een studie naar het emotionele leven van dieren is dan ook een kolfje naar haar poot.
Zelf ben ik halverwege afgehaakt.......
Ragfijn
Het loof van de venkel is ragfijn.
De planten die in mijn border staan geven blad dat van roodbruin naar blauwgroen verkleurt naarmate het ouder wordt. Het meest tot zijn recht komt het vlak na een regenbui, als het vol met glinsterende druppeltjes hangt.
De bloemen zijn niet bijzonder maar de zaadjes smaken heerlijk naar anijs en helpen bij maagklachten. In de Indiase keuken worden ze als een soort van "toetje-na-het-toetje" geserveerd. Je kunt ook een paar blaadjes in een glas kokend water gooien, dan heeft het hetzelfde effect.
Boerenbloemen
Ze worden, een beetje minachtend, boerenbloemen genoemd. Niet iedereen is er dol op.
Maar ik mag ze graag, want ze zijn vrolijk en je hebt er vrijwel het hele jaar plezier van.
Zelfs nu nog zijn de uitgebloeide bloemen van vorig jaar verstild mooi, zoals ze dat de hele winter door al waren. En de massa jonge knoppen belooft alweer een feest van kleur. Nog een maandje wachten.......
Poeticus
Narcissus poeticus var. recurvus, 't is een hele mond vol.
Wanneer alle andere narcissen het bijltje erbij neer hebben gegooid en je net van plan bent de hele boel op te gaan ruimen, begint deze pas te bloeien met helderwitte kroontjes en fijne rokjes met groen, geel en een randje oranje.
Zo mooi, en toch vergeet ik iedere winter dat ze bestaan en ben ik ieder voorjaar weer blij verrast wanneer ze er weer zijn.
Zien, en toch niet zien
Voor zover ik wist, bloeien kastanjes enkel roserood of wit.
Blijk ik me toch vergist te hebben. Deze soort bloeit perzikrose met vanillegeel. IJsjeskleuren, je zou er zo in happen.
Iedere keer als ik naar mijn moestuin loop, kom langs deze boom. Maar nog nooit had ik de afwijkende bloeikleur opgemerkt.
Zo blijkt maar weer dat je veel meer ziet als je niet op de automatische piloot rondloopt. Of heel langzaam, zoals ik nu noodgedwongen doe.
Molly en Goliath
Van sieruien wordt ik altijd blij! Ik heb er altijd verschillende soorten van, en ik heb er gedurende de jaren nog veel meer uitgeprobeerd.
Soms vallen ze tegen: deze paarse soort heb ik gekocht onder de naam "Goliath". Dat vind ik nogal overdreven, hij niet groter dan een halve tennisbal. Heel hoog is hij ook al niet.
Nee, dan de kleine witte "Molly", die in al haar bescheidenheid inmiddels ruim een vierkante meter in mijn border inneemt, waar ik ooit met twintig minibolletjes begon. Voor zo'n klein bloemetje vind ik dat een hele prestatie!
Gebroken hart
Soms is de Nederlandse naam van een plant een raadsel, vaak een reliek uit een ver, ver verleden waarvan we de oorsprong niet meer weten.
Voor deze plant is dat niet bepaald het geval. Wij noemen hem "Gebroken Hartje", de Engelsen "Bloedend Hart". Maar dat vind ik dan weer overdreven.
Er zijn ook geel- en witbloeiende planten in deze familie. Die zijn toch een stuk minder dramatisch.......
Duimen
Toen ik nog jong was, heel lang geleden dus, was het absoluut not-done om als kind op je duim te zuigen. Daar gingen je tanden raar van staan, was de algemene wijsheid.
Zou dat ook voor katten gelden? Poes Loes duimt graag, maar dan wel op haar achterpoot. Haar tandjes staan nog precies zoals ze horen.
Heb ik nu iets gemist in mijn jeugd?
Vogeltje-op-de-kruk
De naam van deze plant doet iets heel lieflijks vermoeden. En in uiterlijk is hij dat ook met zijn ragfijn, lichtgroen blad en grappige gele bloemetjes. Maar het is er wel één die een harde hand nodig heeft, anders neemt hij de hele border over.
Nu ik nog niet goed genoeg ter been ben om mijn tuin te kunnen onderhouden, is dat precies wat er gebeurt en begin ik een grondige hekel aan dit vogeltje te krijgen!
Omhelzing
Doorwas dankt zijn naam aan het blad dat als het ware de stengel omhelst. Dit is geen diva, meer een bescheiden typje.
Ik vind dat een voordeel. Qua hoogte springt hij er niet uit, qua bloeivorm en -kleur ook niet. Hij is eenjarig maar zaait zich precies goed uit, zonder daarbij door de border te gaan wandelen. Maar hij is wel één van de eerste bloeiers, met geelgroene bloemschermen. De Engelsen noemen die kleur "chartreuse". Dat klinkt een stuk voornamer!
Doorgefokt
De akelei is een geweldige bloem, in alle opzichten. En zo weinig veeleisend. Ik ben er helemaal verliefd op. En ik niet alleen. Dus wordt er volop mee gekruisd en het resultaat is, op zijn zachtst gezegd, wisselend.
Zo ben ik zeer gecharmeerd van de "Peaches & Cream" en vind ik "Black Barlow" een veel minder geslaagd experiment. Maar ja, over smaak valt niet te twisten......
Malloot
Dit beestje neem ik vandaag waar in de achtertuin. Geen idee wat het is, ik ben niet zo goed in insecten. Google Image suggereert dat het een lid van het geslacht Mallotus kan zijn, maar ik vertrouw het niet helemaal.
Dus schakel ik zuslief in, die van dit soort zaken veel meer verstand heeft. Het blijkt een narcisvlieg te zijn. Wat ik mallotig vind omdat a. het beest niet op een vlieg maar op een bij/hommel lijkt en b. omdat hij de voorkeur geeft aan de bitterwortel in mijn tuin boven de paar honderd narcissen die er vlakbij staan. Of ben ik nou gek?
Blad of bloem?
Sommige planten hebben leuke bloemetjes, maar je neemt ze toch vooral omdat het blad bijzonder is. Bijzonder van kleur, of bijzonder van vorm. Er zijn zelfs tuinkabouters die alleen dit soort planten in de tuin willen en zelfs de bloemen eruit knippen.
Voor mij geen optie natuurlijk. Niet alleen omdat ik gek op bloemen ben, maar ook omdat geen bloemen betekent dat er ook geen zaden komen.
Deze heuchera staat in mijn achtertuin. In een pot die ik in de border heb gepropt, omdat ik nog niet goed weet waar ik hem wil neerzetten. Hij lijkt echter erg gelukkig op zijn huidige stek.......
Pluizebol
Deze wijnruit (Thalyctrum aquilegifolium) is een aanwaaiertje. Hij staat ook nog eens op een in mijn ogen onmogelijke plek. Toch staat hij er al jaren en weet er ieder voorjaar weer schermen vol pluizebolletje uit te persen. Het liefst zou je blijven aaien, maar dat zou jammer zijn, want ze vallen snel uit.
Motregen
De gouden regen in onze tuin is de lieveling van mijn liefste.
Dit jaar laat hij het echter verschrikkelijk afweten. Terwijl we overal bomen zien staan die druipen van de gele bloemaren, weet ons exemplaar er niet meer dan dit uit te persen.
Dat mag je geen regen noemen: dit is gewoon motregen!
Zwanenmeer
Langs hetzelfde pad waar eerdergenoemd fluitekruid zo uitbundig bloeit, ligt ook dit zwanennest. Ter bescherming is het afgezet met dranghekken. Of het nu de zwaan is die moet worden beschermd, of de voorbijgangers, is me niet duidelijk. Waarschijnlijk beide.
Terwijl ik mijn telefoon opvis om een foto te maken, draait mama-zwaan even de eieren om. Ze zijn een soort van groen en zo groot dat ik blij ben dat ík ze niet hoef te leggen!
Eerste viool
Viooltjes duiken overal op in mijn tuin. Met name tussen de tegels. Als het maar een plekje is met een paar uur schaduw, dan zijn ze al tevreden. Helemaal geen zon vinden ze trouwens ook prima. En de slakken lusten ze niet, dus dat maakt ze voor mij ideaal.
Witte wolken
Uit mijn moestuin heb ik hem met succes verbannen, daar is hij niet welkom met zijn penwortel die zich maar lastig laat verwijderen.
Eigenlijk een beetje dubbel, want ik vind fluitekruid prachtig. Zeker als hij in grote, witte wolken in de berm staat en een ware nectar-bar is voor de insecten uit de buurt.
Gelukkig kan ik er volop van genieten als ik naar de Hof der Zoetheid wandel.
Tulpenkoorts (3)
Oerhollands
We gaan in de buurt van Leidschendam de rolstoel uitlaten. Wat grappig is, omdat ik er maar de helft van de tijd in zit. Ik kan inmiddels al een aardig stukje zelf wandelen, maar het gaat nog heel langzaam.
Ons tochtje brengt ons langs oerhollandse vergezichten, een vogelspotplaats en een gezellig terras. Zo dichtbij, nog nooit geweest. Dat is een mooie bijkomstigheid van deze toestand. We leren eindelijk ons achterland kennen. Na 22 jaar. Het werd eens tijd.....
Tulpenkoorts (2)
Luxe-appartement
Parkieten nemen vaak een oud spechtennest in gebruikt. Dat moet dan wel een beetje groter worden gemaakt. Het is een genot om te kijken hoe ze dat doen. Ik kan er uren naar kijken......
April
Tulpenkoorts (1)
Ik heb een zwak voor tulpen. Ik plant er ieder jaar meer. En ik koop ieder jaar nieuwe, die ik in potten in de achtertuin zet.
Het mooist vind ik ze als ze vlak voor ze open gaan: net een paasei op een stokje. Echter, sommige laten pas hun ware schoonheid zien wanneer ze wijd open staan. Hier een eerste bloemlezing.
Naar de bollen
Op eigen benen staan. Het lijkt zo vanzelfsprekend. Is het niet. Tenminste, niet meer voor mij.
Niettemin ben ik zomaar in een nieuwe fase beland. Lopen is ineens niet meer (zo) pijnlijk maar nog steeds heel ongemakkelijk. Alsof het niet mijn eigen voet is. Wat eigenlijk wel klopt want de stand ervan is totaal veranderd. We moeten een nieuwe band opbouwen, mijn nieuwe voet en ik.
Ons wekelijkse uitje is vandaag een toertje langs de bollen. Of wat er nog van over is. We zijn aan de late kant. Of de bollen zijn vroeg. Wie het weet mag het zeggen.
Gelukkig vinden we er nog een paar. Net op tijd, want morgen worden ze gekopt. Couper la tête, joehee!
De rolstoel blijft in de auto, Want ik sta vandaag op eigen benen!
Duivenvoorde
Het jonge groen rond Kasteel Duivenvoorde geeft een heerlijk gevoel van rust. Daar hebben mijn liefste (moe) en ik (ADHD) allebei veel baat bij. Wij vinden het belangrijk om ons hoofd af en toe leeg te maken.
Lopen is vandaag een hel: spit en een manke poot combineren voor geen meter. Ik blijf vandaag lekker in mijn stoel zitten, behalve in de museumwinkel. Een mens moet prioriteiten stellen!
Het kasteel is nog niet open. Misschien maar goed ook, ik kan er toch niet in. We komen nog wel een keer terug.
In de boomgaard is het in de lentezon gelukkig ook genieten. Op het terras ook. Door flink te consumeren dragen we bij aan het behoud van dit landgoed. Iemand moet het toch doen......
De Pinda-club
Bij ons in de buurt wonen heel veel halsbandparkieten. Een groepje van een vogel of tien weet onze tuin heel goed te vinden.
We noemen ze de pinda-club......
Op eigen benen!
Vandaag is het weer tijd voor actie: we gaan op een tijdreis, geheel onverzorgd door Google Maps, waar mijn liefste een verborgen pareltje vond. Dat pareltje heet Broekpolder en het ligt bij Vlaardingen. Zo dichtbij, nooit geweest.
Behalve een schitterend landschap vol knuffelbare Schotse hooglanders, biedt dit gebied ook een archeologische attractie-in-oprichting. Het heet Masa Muda en laat zien hoe Nederland woonde vóór Ikea kwam. Wetenschappelijk helemaal verantwoord en zonder enige vorm van subsidie. Maar wel met grootse plannen. Als ik weer kan lopen, gaan we hier zeker terug.
Rolstoelvriendelijk is het er helaas nog niet, dus moet ik af en toe op eigen benen staan. Wat op een hobbelig grasveld toch even anders is dan thuis op het vlakke laminaat. Hoogste ongemakkelijk, maar het lukt wel. Soms moet je even over je grenzen gaan, anders kom je niet vooruit!
Huis-, Tuin- en Keukenhof
We zijn een beetje moe vandaag. Wat is er dan lekkerder dan te loungen in onze eigen mini-Keukenhof?
Zwart-wit denken
Mijn schuttingen worden door struiken en klimplanten overeind gehouden. Ieder jaar opnieuw wil mijn liefste ze laten vervangen, maar tot nu toe heb ik dat steeds weten te sabotteren. Want voor mijn borders is dat een ramp. En ze staan nog steeds overeind, dus waarom zouden we?
Als de camellia bijna is uitgebloeid, beginnen de Akebia (donkerpaars, bijna zwart, de kleur is digitaal niet te vangen) en de Exochorda (zuiver wit) te bloeien.
Ze steken mooi naast elkaar af.......
Paasei
Het ene paasei is het andere niet. Vanochtend vond ik een rock&rol-ei op mijn bord. Lang geleden dat ik zo gelachten heb.
We rollen vandaag alsnog door het Westerpark, maar het stemt me wat weemoedig. Ik verlang zo naar de tijd dat ik weer gewoon, op eigen benen en hand in hand met mijn liefste, door het groen kan wandelen. Of waar dan ook......
Maart
Narcisme
In de wetenschap dat dit niet mijn beste voorjaar zou gaan worden, heb ik in november massa's (zeg maar gerust duizenden) bloembollen in potten geplant en die langs de randen van mijn borders gezet.
Daaronder veel narcissen, de lievelingsbloem van mijn moeder. En dus ook een beetje van mij.
Het is een plant die in vele variëteiten wordt gekweekt en waar je niet anders dan vrolijk van kunt worden!
Genieten, ondanks alles
A20, A4, A15, A16 Moerdijk. A12, A28, A1 Hengelo...... De hele week onderweg om aan weegbruggen te prutsen. 12- tot 14-urige werkdagen. Mijn liefste verlangt in het weekend alleen nog maar naar rust.
Keukentafel, trap op, badkamer, trap af, bank, WC...... De hele dag op een paar vierkante meters. Dan verlang je in het weekend naar een beetje horizon, vertier en frisse lucht.
Na de boodschappen en het wasgoed raapt mijn lief zichzelf op om er weer op uit te rollen. Mijn liefste is een ware held!
Het strand op is nog geen optie maar bij Ter Heijde loopt een fietspad door de duinen als een rode loper. Links de zandmotor, rechts een geitenreservaat. We worden op de voet gevolgd door twee drones. Geeft niet, de zon schijnt!
De historische markt van Naadwijk is lekker levendig, de nacho's zijn verrukkelijk en de zon is nog steeds van de partij. Genieten!
Hof der Zoetheid
Voor het eerst kom ik dit jaar in mijn moestuin, dat eigenlijk een voedselbosje op postzegelformaat is. Ik moet gewoon even weten hoe het erbij ligt.
Mijn liefste draagt me er min of meer in, want door het ongelijke oppervlak is zelfs strompelen niet te doen.
Normaal gesproken zou ik nu volop bezig zijn met planten en zaaien, maar dat zit er nu niet in. Behalve het weghalen van onkruid gaat er hier dit jaar niet veel gebeuren.
Dat maakt me verdrietig, maar met nog een operatie in het vooruitzicht wordt dit jaar, tuintechnisch gezien, een verloren jaar.
Nou ja, ik kan volgend jaar waarschijnlijk wel met een schone lei beginnen. Dat heeft ook wel wat.......
Numero Uno
Na de sneeuwklokjes (altijd teleurstellend) en de winterakoniet (doet het bij mij ook al niet lekker) is de Camellia de eerste plant die uitbundig bloeit in mijn tuin.
Het lijkt wel alsof hij daar steeds vroeger mee begint. In mijn herinnering bloeide hij twintig jaar geleden pas in april, nu al begin maart. En dan is hij nog laat omdat hij de hele winter geen zon krijgt. Soortgenoten in de buurt die wel zon krijgen, bloeien nog twee weken eerder.
Het kan natuurlijk ook gewoon aan mijn geheugen liggen. Dat is op deze leeftijd ook niet alles meer.......
Twee sterren minder
Vandaag is de city-pier-city marathon. Deze wordt gehinderd door de afwezigheid van twee sterren: de beoogde winnaar (want een week of wat geleden overleden) en mijn persoontje.
Hoewel ik in huis al zonder stokken kan rondscharrelen en weer op de normale manier de trap op kan, is een marathon nog net te hoog gegrepen.
Net zo goed worden wij ernstig gehinderd door genoemd evenement: onze geplande bestemming blijkt onbereikbaar. We moeten ergens anders gaan rollen.
Het wordt het Zuiderpark. Nog nooit geweest, ook helemaal prima want het is in ieder geval buiten.
Februari
Nieuwe meuk
Inmiddels heb ik me van het loopgips ontdaan. Heel even mis ik het (zo bloot!) maar het went snel. Je laten rijden in een rolstoel niet.
Ik begrijp nu helemaal waar de minder mobiele medemens allemaal tegenaan loopt. Of rolt, beter gezegd. Het is aan mijn liefste en zijn volhardendheid te danken dat ons uitje naar Kijkduin van vandaag niet in het water valt. En aan het feit dat je op wielen onmogelijk bij dat water kunt komen.
PS
Wat missen we ons oude, kneuterige kijkduin! Die nieuwe meuk kunnen we niet waarderen!
Sweet Valentine
Vandaag is het Valentijnsdag. Ieder jaar zegt mijn liefste dat we daar niets mee gaan doen, want commerciële onzin. En ieder jaar opnieuw trap ik er weer in en sta ik met een fraai boeket in handen en mijn lief met niets. Dit jaar is niet anders, maar nu heb ik een goed excuus. Maakt trouwens geen enkel verschil voor het licht schuldgevoel dat me altijd op deze dag bekruipt.
Horizon
Als is ons land zo plat als een pannenkoek, toch hebben we soms wat horizon nodig. Dat bespreken we terwijl we over de pier van Hoek van Holland rollen.
In het zand staat een scheefgewaaide wegwijzer: Sjanghai, Kaapstad, New York. Dat we daar al eens eerder geweest zijn, maakt het wat minder zuur.
We zwaaien de boot naar Engeland uit, zelfs dat ligt nog heel ver weg. Gelukkig weten we ons dicht bij huis ook goed te vermaken.
En als we genoeg horizon hebben gezien, is er altijd nog het land van de pannenkoek!
Bovenformaat eend
Heel even breekt de zon door vanmiddag. Een paar tellen maar, maar de timing is perfect want we komen net de familie Nijlgans tegen. Tien kuikens maar liefst, ik geef het je te doen.
Evenals als de irisjes en narcissen in mijn voortuintje hebben ze het voorjaar al in de bol. Beetje vroeg, lijkt me.
Al rollend tussen het struweel heb ik alle tijd om te mijmeren. Dan ga je vreemde dingen denken. Bijvoorbeeld dat ik best wat gemeen heb met die nijlgans: ik sta ook de helft van de tijd op één been, heb een pluizig gezinnetje en kan behoorlijk roeptoeteren.
Beetje raar dat je je verwant voelt met een bovenformaat eend. Zou ik soms te veel thuis zitten of heb ik momenteel gewoon te weinig omhanden?
Uitgelaten
Weet je, het maakt blijkbaar niet uit o f je je vrouw of de hond uitlaat: ineens zegt iedereen je gedag.
Ook vandaag weer, tijdens een roltochtje door Ockenburg.Een plek waar ik normaal gesproken graag wandel, maar nu lekker decadent wordt rondgereden. Afgetopt met een heerlijke warme chocolademelk.
Januari
Buitenaardse rozen
Als je ziek bent krijg je bloemen. Tenminste, als je lang genoeg ziek blijft.
De meeste bloemen worden voor de deur neergelegd (ik kan niet naar de deur om hem open te doen), maar dit bosje kwam door de brievenbus. Ze hebben er maar liefst een week over gedaan om mijn deurmat te bereiken (met dank aan onze excellente nationale pakketdienst), maar ze waren nog net zo fris alsof ze net in Kenia van de struik af waren geknipt. En twee weken later zien ze er nog precies hetzelfde uit.
We dachten nog even dat dit de beste imitatie-bloemen ooit waren, maar na drie weken (dus eigenlijk vier) was het dan toch met ze gedaan. Nog nooit zoiets gezien!
Erop uit. Eindelijk!
Ik ben nog niet uit het gips, maar met loopgips ben je nét even mobieler.
Vandaag ga ik voor het eerst in drie weken het huis uit. Alleen in een rolstoel, natuurlijk, maar dat boeit even niet.
Wandelen in de natuur is nog even geen optie, maar gelukkig is er altijd nog het tuincentrum!
Neusjes dezelfde kant op
Behalve poes Loes woont er bij ons ook poes Betty. Voor het gemak noemen we het tweetal BettyLoes, want deze dames kunnen niet mét maar ook niet zonder elkaar. Vandaag hebben ze besloten dat ze allebei naast me op de bank willen zitten, waarbij de één niet voor de ander wil wijken. Dus doen ze hun uiterste best elkaar zo veel mogelijk te negeren en staan hun neusjes alle kanten op, maar niet dezelfde......
Cadeauverpakking
Daar is hij dan, de nieuwste cadeauverpakking inclusief strik. In stemmig blauw, want rose hadden ze niet.
Wat er onder de verpakking zit herken ik niet meer, maar volgens de dokter komt het helemaal goed.
Voor poes Loes maakt het niet uit, zolang mijn hand het maar doet.....
Vleugellam
Het is een tijdje stil hier.
Nu is het natuurlijk winter, dus is er ook niet zo veel te melden.
Echter, in mijn huidige toestand zou ik niet eens weten of er iets in mijn tuinen gebeurt. Mijn wereld is beperkt tot bed, bank, trap en toilet. Een serieuze, persoonlijke lockdown.
En dat alles omdat mijn voet het tijdelijk niet doet. Wie had ooit gedacht dat dat zo'n grote impact zou hebben? Ik kan even helemaal niets meer.
Zes weken gips = zes weken helemaal niks. Dus ga ik maar in winterslaap.
